Op Mars zijn mensen aliens 27

Ik vraag me af waarom iemand de rest van zijn leven op een lege, mensonvriendelijke planeet zou willen doorbrengen. Ook van Harry heb ik me dat afgevraagd. Maar van hem dan wel het minste. Niet dat Harry een soort supermens is, iemand die tegen elke tegenslag is opgewassen. Maar hij is wel helemaal zichzelf. Hij laat zich door niemand iets wijs maken. Hij neemt altijd zijn eigen beslissingen. Niet dat hij anderen niet vertrouwt. Nee, hij wil gewoon zelf de verantwoordelijkheid nemen voor wat hij doet. Dus als iemand hem iets voorstelt, dan onderzoekt hij welke factoren daarbij een rol spelen. Hij vraagt door, hij overweegt alternatieven, en dan beslist hij. Meestal zijn zijn beslissingen goed beslissingen. Maar als ze dat niet blijken te zijn, dan zal hij dat alleen zichzelf verwijten.

Als Harry ergens binnenkomt, richten zich vele blikken op hem. Hij straalt wat uit. Hij is nadrukkelijk aanwezig. Hij zoekt geen aandacht, maar krijgt die wel. Zijn uiterlijk draagt daar natuurlijk aan bij. Iets langer dan het gemiddelde, stevig gebouwd. Met ogen die zicht op een diepe innerlijke wereld lijken te bieden. Harry heeft geen behoefte aan aandacht, maar hij is niet asociaal, integendeel. Hij is alleen van niemand afhankelijk. Hij is altijd bereid om mensen te helpen. En als hij zelf hulp accepteert, is dat een vrijwillige keuze, niet iets dat hem door iemand of iets kan worden opgedrongen. Hij is niet perfect, hij maakt fouten. Maar voor hem zijn die fouten zijn fouten, en van niemand anders.

Harry is op een bepaalde manier onaantastbaar. En daar maak je geen vrienden mee. Zulk een geestelijke stabiliteit is op Mars natuurlijk wel een groot voordeel. Maar waarom zou iemand die op aarde zoveel kan bereiken naar Mars willen gaan, om daar de rest van zijn leven in eenzaamheid door te brengen, al is het dan samen met een paar anderen? Ik denk dat het komt omdat hij niets van anderen nodig heeft. Hij wil geen aandacht, hij wil geen macht, hij wil geen rijkdom. Hij bouwt geen rijk. Het enige waar hij aan bouwt, is aan zichzelf. Als hij een uitdaging zoekt, is het niet om bewonderd te worden, maar om er zelf beter van te worden. Het gaat hem om wat hij zelf bereikt, niet om wat anderen hem aanbieden. Maar wat hij heeft, dat wil hij graag met anderen delen. Alleen zijn die anderen daarvoor niet bereid geweest om hem naar Mars te volgen.

Onze verhouding is altijd een losvaste geweest. We vonden elkaar aardig. Maar het woord "relatie" hebben we nooit in de mond genomen. Ik heb zijn onafhankelijkheid altijd gerespecteerd. Ik moest wel. Harry stelt zijn keuzevrijheid op hoge prijs. Hij zou zich nooit met handen en voeten ergens aan binden. Totdat hij besloot naar Mars te gaan. Waarmee hij zijn keuzevrijheid natuurlijk enorm beperkte. Als hij ooit van plan zou zijn geweest om voor mij te kiezen, dan was dat nu voorgoed van de baan. Want de rest van mijn leven doorbrengen op een dorre, kale planeet, ik gruw ervan.

(wordt vervolgd)