Op Mars zijn mensen aliens 24

Zoals zo vaak, ging het in het begin van een leien dakje. De teksten zaten binnen twee weken in de computer. Maar veel leverde dat niet op. Ik heb nu een database van woorden, met allerlei dwarsverwijzingen. Die database is groter dan alle teksten bij elkaar. Maar een database kan niet praten. Wat wordt de volgende stap? Ik ga nu telkens een kort zinnetje invoeren, en de computer moet daar op reageren, op allerlei manieren. En ik bepaal wat de juiste en wat de onjuiste manieren zijn. Dat gaat meer tijd kosten dan twee weken, dat weet ik zeker. De computer moet nu, net als een kind, gaan leren praten. En dat houdt twee dingen in: leren een taal te gebruiken en leren hoe de wereld in elkaar zit. De database kan ertoe bijdragen dat dat sneller gaat dan bij de gemiddelde peuter. De computer moet al doende de toegang tot de database gaan organiseren.

Wat er nu hopelijk gaat gebeuren, is dat de reacties op mijn zinnetjes, steeds meer het karakter van Marit gaan weerspiegelen. Dat is natuurlijk het karakter van Marit zoals ik dat ken en ervaar. Ik denk niet dat liefde blind maakt. Ik denk dat ik best wel kritisch kan zijn, als het over uitspraken van Marit gaat. En het materiaal waar de computer van uit gaat, is oorspronkelijk van Marit afkomstig, en niet door mij bedacht. Bovendien kan ik mijn beoordelingen testen, door ze aan de echte Marit voor te leggen. We e-mailen talloze malen per dag. Dat is gelukkig niet veranderd. Ze is nog steeds een hele steun voor me, hoe onbereikbaar ook. Ik probeer haar niet alleen te vertellen wat ik hier ervaar, ik probeer haar ook te laten voelen hoe ik het onderga.

Maar nou moet ik me in haar gevoelsleven gaan onderdompelen. Dat gaat inspanning vergen, want ik geloof dat het gevoelsleven van vrouwen complexer is dan dat van mannen. Marits gevoelsleven is in ieder geval complexer dan het mijne. Ik laat me sterk door mijn omgeving beïnvloeden. Maar Marit is onafhankelijker, die trekt haar eigen plan. Soms denk ik wel eens dat mannen enorme sukkels zijn. Ze voelen zich vaak superieur aan vrouwen, terwijl ze die vrouwen eigenlijk niet doorgronden. En de vrouwen laten het maar zo. Maar diep in zichzelf voelt iedere man hoe afhankelijk hij is, hoezeer hij behoefte heeft aan aandacht en instemming van het andere geslacht.

Het valt niet mee om in de computer een wezen te creëren dat zo complex is. Dat niet alleen inhoudelijk de juiste reacties toont, maar ook qua gevoel. Dat ze lacht om je grappen is nog het minste. Dat ze niet lacht om sommige grappen maakt het al moeilijker. Dat ze aandacht heeft voor wat je zegt, is niet moeilijk om in een computer te stoppen. Maar dat ze soms lijkt afgeleid, dat ze met zichzelf bezig is, zonder dat je er achter komt wat het is dat haar bezig houdt, en dat ze dat niet wil zeggen, hoe stop je dat in een computer? Wat ik moet bouwen is niet een simpele stimulus-responskring. Nee, ik moet talloze responsen genereren, en die combineren tot een geloofwaardige openlijke reactie. En dan moet ik ook nog zorgen dat de opgedane ervaringen ook nog een plaatsje krijgen in haar geheugen, wat maakt dat die reactie de volgende keer anders kan zijn.

(wordt vervolgd)