Op Mars zijn mensen aliens 65

Inhoudsopgave

Jezelf blootleggen is een pijnlijk proces. Er zijn veel dingen die je niet van jezelf wilt weten. Maar wil je echt in de computer overleven, dan moet je tot het uiterste gaan. Ik heb de muren doorbroken die ik in mijn eigen geest had opgebouwd. Ik heb mezelf compleet binnenste buiten gekeerd. Ik ben diep in mezelf mijn verborgen angsten tegengekomen. En ik heb die angsten niet alleen in de ogen gekeken, maar ik ben ze met een ontleedmes te lijf gegaan. En toen heb ik ze in de computer weer opgebouwd. Want wat is een mens zonder angsten? Het was hard werken, maar het heeft me veel opgeleverd.

Zelfkennis. Ik heb ontdekt hoe slecht ik mezelf kende. Tijdens de lange trektocht door mijn eigen geest ontdekte ik keer op keer onafgedane zaken. Ik ontmoette leugens, lafheid en verraad in mijn eigen levensgeschiedenis, overdekt met stof en spinnewebben, op afgelegen plaatsen. Verdrongen affaires, smoezen waar ik zelf in ben gaan geloven, onnodige conflicten die me vrienden hebben gekost. En niemand was er bij. Geen enkele reden om de schone schijn op te houden. Er was een overvloed aan tijd, en geen enkel ander tijdverdrijf. Alleen met mezelf en de computer, wat anders kon ik doen dan mezelf diep in de ogen kijken om te ontdekken wat zich daar achter schuil hield?

Maar dan? Wat doe je met de ontdekking dat je niets bijzonders bent? Dat alle fouten die je bij anderen hebt opgemerkt ook door jezelf zijn begaan? Ik had toen natuurlijk van mezelf een heilige kunnen maken. Ik had alle misstappen en zwakheden daar en dan in de computer kunnen corrigeren. Maar dan was ik mezelf niet geweest. Ik heb toen "zo ben ik niet" uit mijn vocabulaire geschrapt. Wat me hielp was het idee dat ik er niet bij zou zijn als anderen er kennis van zouden nemen. Zo kon ik mezelf ertoe aanzetten om alles te laten zoals het was, dus inclusief de onafgedane zaken, de niet tegengesproken leugens en de nog openstaande morele en materiële schulden.

In de maanden dat ik zo intensief met mezelf, mijn innerlijk en die computer bezig was heb ik een heel andere kijk op mezelf en de wereld gekregen. Ik ben veranderd, en het beeld in de computer veranderde mee. Zonder die activiteiten zou ik mijn verstand compleet zijn kwijtgeraakt en waarschijnlijk door iets heel doms zijn omgekomen. Die computer heeft me in leven gehouden. Vandaar dat ik nog steeds hier aanwezig was, toen hier de robots landden. In het begin wist ik niet dat ze er waren, en zij wisten niet dat ik er was, maar ze vonden mij toen ze de planeet begonnen te verkennen. En ik was maar wat blij met hun gezelschap. Maar ik ben wel heel erg geschrokken toen ze zomaar opdoken.

(wordt vervolgd)