Op Mars zijn mensen aliens 58

Inhoudsopgave

Hoofdstuk 8. Dick

Ik ben Dick Allen, coördinator van het “Man on Mars”project. Ik vrees dat ons marsproject als mislukt moet worden beschouwd. Het doel, het verkennen van de mogelijkheden voor menselijke bewoning op Mars, is niet bereikt. Tenzij je natuurlijk uit de gang van zaken nu concludeert dat die mogelijkheden er niet zijn. Maar zover ben ik nog niet. De vraag is nu wel of er ooit nog een nieuwe poging kan worden ondernomen. Na wat er allemaal is gebeurd zal geen verstandig mens voorlopig nog naar Mars willen. En er zullen ook nog maar weinig mensen geld in willen steken.

Het project heeft wel een fraai stuk software opgeleverd in de vorm van Harry's "praatprogramma". Dat blijkt echt te werken. De deskundigen hier zeggen dat dat komt omdat het niet probeert een intelligente computer te creëren, zoals alle onderzoekers hier op aarde probeerden, maar omdat het een duidelijk omschreven doel heeft: het vastleggen van iemands persoonlijkheid in de computer, of liever: het vastleggen van iemand oordeel over zijn persoonlijkheid in de computer. Het is mij niet helemaal duidelijk wat het verschil is. Men vergelijkt het met het vastleggen op film van een goede goocheltruc. Je ziet precies wat er gebeurt, maar niet hoe het gedaan wordt. En zo is het ook met Harry's programma: het legt vast, en laat zien wat het heeft vastgelegd. Maar het verraadt niet het proces dat er achter zit. Het grote verschil met de film is dat het vastleggen doorgaat terwijl het laat zien wat er is vastgelegd. Je kunt de persoon in de computer nieuwe dingen leren door met hem te praten, net zoals je dat kunt met een leerling op school.

Er gaan nu stemmen op die zeggen: we hoeven nu geen mensen meer naar Mars te sturen, met uitgebreide life supportsystemen, en alles wat ze verder nog nodig hebben om zich in leven te houden en gezond te blijven. Waaronder de middelen om naar de aarde terug te keren. Want nu dat technisch mogelijk is, wordt het als onverantwoord beschouwd om die niet ook feitelijk aan de astronauten beschikbaar te stellen. Het zijn vooral deze dingen die het project zo duur maken. En de directie staat onder hoge druk om geld te besparen.

Maar we kunnen nu, in plaats van mensen van vlees en bloed, robots naar Mars sturen waarin de persoonlijkheid van een astronaut is vastgelegd. Die zijn dan net zo nieuwsgierig, intelligent en creatief als een levend mens. Maar ze hebben geen behoefte aan life support en terugkeermogelijkheden. Zo heeft Harry in zijn eentje voor een revolutie in de ruimtevaart gezorgd. De robots die we nu naar andere planeten kunnen sturen zijn dank zij hem niet meer te vergelijken met de domme machines waarmee we dat voorheen deden.

(wordt vervolgd)