Op Mars zijn mensen aliens 16

Voorlopig heb ik nog genoeg reserve-onderdelen. En mocht er iets opraken dan zal de aarde vervangende onderdelen sturen. Die zijn dan wel maanden onderweg. Mensen komen hier niet meer naar toe. En ik kan niet meer terug. Een retourvlucht is vooralsnog technisch niet realiseerbaar. De rest van mijn leven zal ik op Mars moeten slijten, hoe lang dat ook zal duren. Verhongeren zal ik niet, tenzij er zich een bijzonder kwaadaardige plaag ontwikkelt in mijn kweekkassen. Die kassen zorgen ook voor mijn zuurstof. Ik heb ook een redelijke voorraad medicijnen, dus ik hoef me voorlopig niet zo zorgen te maken over mijn sterfelijkheid. Maar ik ben wel ver van huis.

Mijn enige contact met 'thuis' is het internet. Telefoongesprekken zijn ten enen male onmogelijk. Ik communiceer dus voornamelijk via e-mailberichten. En dan nog voornamelijk over onderzoeksresultaten en technische details van dat onderzoek met deskundigen op aarde. De planeet onderzoeken, dat is de officiële reden van mijn aanwezigheid hier. Maar eigenlijk ben ik de vertegenwoordiger van de mensheid in de rest van het heelal. Romantische geesten zien mij als een vooruitgeschoven post van de mensheid in het heelal. Ik ben daar ooit trots op geweest, maar ik zit hier nu zo lang, en zo ver van mijn thuisplaneet vandaan, dat ik nogal ben losgekomen van wat er op aarde gebeurt. Ik kijk af en toe wel naar het nieuws, maar het raakt me niet meer. Het is nieuws van een andere planeet. Wat er op aarde ook zal gebeuren, ik zal er hier weinig van merken. Langzamerhand begin ik het nieuws van de aarde als een vorm van fictie te ervaren.

In het begin hadden we over belangstelling niet te klagen. We maakten films die grif door allerlei TV-stations werden opgepikt. Iedere dag gaven we wel een paar interviews. Mensen vroegen voortdurend naar onze motivatie. Mensen die zich van het aardse leven afzonderen en op een lege, vreemde planeet gaan wonen, dat intrigeerde. Maar na de dood van Dennis werd dat minder, en na de dood van Tim is vrijwel alle belangstelling voor ons project weggevallen. Ik denk niet dat dat een zaak van gewenning is. Blijkbaar is voor de meeste aardbewoners het marsproject nu afgeschreven. En ik ben daarvan het tragische slachtoffer, een loser zonder enige mogelijkheid zich te revancheren.

(wordt vervolgd)