Terug
in het landingsvaartuig.
We
hebben een probleem. Het oorspronkelijke plan was om nu op te
stijgen. Weliswaar hebben we wat reserves, qua zuurstof en brandstof,
maar die zijn niet onbeperkt. Als we redelijk binnen de marges willen
blijven, qua energie en zuurstof, zullen we morgen, aan het begin van
de dag, moeten opstijgen. Er is geen andere mogelijkheid. Het
onderkomen bevat geen zuurstof, en de lander heeft geen
recyclingfaciliteiten. Als we opstijgen, kunnen we even rondvliegen
om de omgeving af te speuren, maar dan moeten we onherroepelijk terug
naar het moederschip. Nog een keer landen en opstijgen zit er niet
in. Dus zelfs al zouden we bij onze vlucht Harry en Marit over het
marsoppervlak zien wandelen, dan nog zullen we door moeten vliegen en
naar de aarde terugkeren. En als we dan niet weten wat er hier
gebeurd is, zal dat wellicht voor altijd onbekend blijven. We kunnen
dan niet uitsluiten dat eventuele toekomstige marsbezoekers het
zelfde lot zal treffen als Harry en Marit, wat dat lot dan ook moge
zijn. Ik denk dat we nu definitief tot de conclusie moeten komen dat
ze niet meer in leven zijn. Maar wat er met hen gebeurd is, dat weten
we niet.
Als
we niet terugkeren met Harry en Marit, en er ook niet achter kunnen
komen wat er met hen gebeurd is, is deze hele missie voor niets
geweest. Ik vind daarom dat we de marges wat moeten oprekken. Laten
we proberen morgen nog zoveel mogelijk onderzoek te doen, om dan
tegen de avond met onze laatste brandstof en zuurstof terug te keren.
David is het daar niet mee eens. Hij wijst er op dat, mochten we
voortijdig door onze voorraden heen geraken, ons lot hier bezegeld
is. Als we op Mars moeten achterblijven omdat de energie of de
zuurstof op zijn, dan sterven we en is de missie helemaal voor niets
geweest, omdat we dan ook geen monsters en bewijsstukken naar de
aarde kunnen brengen, om ze door deskundigen te laten onderzoeken.
Het probleem is alleen dat we niet weten wat we mee moeten nemen. We
hebben nog totaal geen idee van wat er hier gebeurd is.
In
de omgeving hebben we geen sporen aangetroffen. Alleen het onderkomen
kan eventueel nog aanwijzingen opleveren. Ik stel voor om als het
morgen weer licht wordt, nog een halve dag te besteden aan een
onderzoek van het onderkomen. David dreigt in zijn eentje op te stijgen als we in zijn ogen teveel
risico's nemen. Het belooft een slapeloze nacht te worden. We moeten
trouwens ook nog ergens water vandaan zien te halen.
Buiten
de aarde slaan de beslissingen die je neemt direct terug op jezelf.
Niet via anderen die er op reageren, maar gewoon doordat er in die
wereld stomweg geen plaats voor de mens is ingeruimd. In leven
blijven betekent hier: je plaats bevechten. Gewoon een plekje
afpakken van die onmenselijke macht die hier regeert. Zal dat nog
lukken? Kunnen we nog een deel van onze opdracht vervullen en toch in
leven blijven?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten